مهتاب
- ۰ نظر
- ۱۵ شهریور ۹۲ ، ۱۱:۵۰
ای غم ای همدم دست از سر دل بردار
ای شادی یک دم مرهم به دلم بگذار
دل جای شادی ست از غم شده ام بیزار
ای غم بیرون رو این خانه به او بسپار
با این خانه ی تنگ
با این پاره ی سنگ
با این دل چه کنم
این آلوده ی رنگ
دلااااااا
قول مرا چرا شکستی
پَر نزدی به گِل نشستی
پَر نزدی
تو دریا بودی
ز چه رو چون مردابی
ای دریا تا کی
ز نسیمی بی تابی
دل به دریا بزن در شبِ طوفان
تا به کی سر زدن بر درِ زندان
تا کِی تنهایی ......
برخیز و پرگشا
در آسمان رها
تا کوی ناکجا
کوی بی نشان
کوی آشنا
ای غم ای همدم دست از سر دل بردار
ای شادی یک دم مرهم به دلم بگذار
دل جای شادی ست از غم شده ام بیزار
ای غم بیرون رو این خانه به او بسپار
ای دل زین غمها تنها غم او بگذار
خدایا خدایا یگانه تویی
همه گریه ها را بهانه تویی
نگارا نگارا تو باغی بهاری
دل ساده ام را تو نقش و نگاری
شدم چو گلی ز ریشه جدا
به من برسان بهار مرا
بهارا بهارا بهانه مگیر
ز خاکستر ما زبانه مگیر
کویر دلم را تو باران نوری
تو رودی تو دریا تو شوق عبوری
جدا ز تو اَم غبار هوا
به خود برسان دوباره مرا
جدا ماندم همچو نی تنها از نیستانها
حکایتِ دل ، به ناله کنم
غمی دارم همچو مولانا از جداییها
شکایتِ دل ، به ناله کنم
چو نی گر شکستم صدایم تو هستی
تو را می پرستم خدایم تو هستی . . .